|
|
|
 |
 |
 |
De volgende dag reizen we per trein een gedeelte van de beruchte Birma spoorlijn. Aan de bouw van deze doden spoorlijn is gewerkt door 30.000 krijgsgevangenen uit Engeland, Australië en Nederland, en nog eens 100.000 uit India, Singapore, Birma en Thailand. Van beide groepen stierven er meer dan de helft aan ondervoeding, tropische ziektes, het harde werk en door de mishandeling van het Japanse leger (info JEATH museum). |  |
| De trein komt niet over de eerder genoemde brug. Die is inmiddels het domein van wandelaars.
Ook wij maken een korte wandeling over de brug. De brug is niet de originele brug die door dwangarbeiders gemaakt is.
De brug was een belangrijk punt in het traject van de Birma spoorlijn en is vaak gebombardeerd.
Nog in de tweede wereldoorlog is de houten brug vervangen door een ijzeren exemplaar. Dit is de brug die er nu nog ligt. |
 |
Op de brug is het uitkijken waar je loopt. In het midden is wel een looppad, maar aan de zijkanten zitten gaten waar je makkelijk in zou kunnen vallen. In Nederland zou een dergelijke gevaarlijke situatie ondenkbaar zijn. |
| 's middags reizen we met een lokale bus naar Nakhon Pathom. Hier staat de grootste Chedi van Thailand.
Het is werkelijk een enorm monument. Ik koop er een amulet dat gezegend is door een levende boeddha.
Dit zijn monniken die een dergelijk niveau van verlichting hebben bereikt dat ze de cirkel van geboorte-dood kunnen doorbreken,
doch die besluiten om niet over te gaan in het nirvana maar op de aarde blijven om ons te helpen.
(ik hoop dat ik het goed begrepen heb). Bijna elke Thai heeft zo'n amulet en draagt het altijd bij zich. Ook komen we op een markt die duidelijk bedoeld is voor de lokale bevolking. Er zullen in ieder geval weinig toeristen zijn die geneigd zijn insecten als grote kevers of larven te kopen met als doel er een maaltijd van te bereiden. |
 |